Einde Exciting East Coast, Raving Red Centre

Hier het vervolg:
Die ochtend was het de ochtend van het Ocean Rafting avontuur, op een boot full-throttle over de Whitsundays scheuren. Helder blauw water dat onder je doorschoot met de zon in je gezicht terwijl je op de rubberen zijkant van de boot zit te bouncen. PARADISE!!!!!! Eerst langs Turtle beach waar we natuurlijk een schildpad zagen dobberen. Toen was het tijd om de onderwaterwereld zelf te gaan ontdekken, het liedje Diep in Zee kwam mijn gedachte binnenwaaien, beetje jammer alleen van het uber-not-sexy stinger suit wat ik aanhad, ter voorkoming van jellyfish-bites. Die zijn namelijk niet erg prettig en kan je dood van gaan. Snorkel op flippers aan en ik voelde me als een vis in het water tussen alle vissen! Barracuda, Dory-vis, zebra vissen, jellyfish in allerlei soorten en maten, en koraal in alle denkbare vormen en kleuren. Vooral extra hard gepeddeld met mijn benen om ze erg moe te maken, zodat ik in de nachtbus rustig kon zitten. We zijn op 2 plekken gestopt om te snorkelen en ze waren beiden prachtig. Toen het ware paradijs, na 30minuten varen (ik zat op de zijkant van de boot met volle wind tegen en harde golven, gaaaaaf)….. WHITHAVEN BEACH! Puur, wit, koel zand onder een brandende zon met een heldere blauwe zee op de achtergrond. Een deel van het strand was bezaaid met zwarte spikkels, dit bleken mini-krabbetjes te zijn. Op weg naar het uitkijkpunt, een tocht die ons ook door regenwoud voerde, renden ze van ons weg, alsof ze een pad maakten voor ons. Het uitzicht boven was prachtig, niet op foto’s vast te leggen, maar de foto’s gaan me wel helpen herinneren hoe het er echt uitzag, want dit beeld gaat mijn geheugen nooit verlaten. Ergens achter het uitkijkpunt hadden ze een toiletblok met enorme spinnen en wandelende takken 20cm groot. Weer beneden op het strand bij de boot stond er een heerlijke lunch voor ons klaar inclusief fruit en kipkluifjes! Na de lunch op stingray jacht gegaan, en achter ze aan gerend in het kuitdiepe water. De kapitein was jarig dus alle vrouwen op de boot met hem op de foto, en weer terug geracet naar Airlie Beach. In het hostel nog een korte douche genomen om de ontstane zoutkorst af te spoelen voor de overnight bus naar Cairns.
Door de cycloon leek het allemaal bijna in de soep te lopen, maar met wat geregel van een paar overnightbussen heb ik uiteindelijk toch alles kunnen doen van de East Coast van Australia wat ik wilde. In Cairns ben ik welgeteld 5uur geweest, 7uur ’s ochtends aangekomen en om 12uur vloog ik naar Darwin. Op het airport in Cairns nog een paar uur op de grond geslapen, zoals een echt backpacker betaamt.
Darwin, ik wist dat daar een hoge vochtigheidsgraad was, maar zo hoog had ik toch echt niet verwacht. Na een paar seconde buiten al een heerlijke zweetlaag overal voelen, hmm, genieten. Maar ook daar wen je aan. Ik had een fantastische tour in het vooruitzicht, die ze ook nog eens gratis verlengd hadden van 2 dagen naar 3dagen. In Darwin zat ik een hostel net iets buiten de drukte van de hoofdstad, wel met 1 hele rare vrouw, aardig maar ze mompelde nogal onverstaanbaar. Gelukkig kwam er een hele leuke Ierse op de kamer waar ik ook mee door Darwin heb gelopen. Samen konden we ’s nachts om de beurt ons bed uit om de airco weer aan te zetten die de andere vrouw steeds uitzetten omdat ze 26graden in de kamer echt te koud vond.. Op dag 2 gewoon een beetje rondgelopen, en geëindigd aan de Waterfront, met een lagoon waar geen Crocs zaten zoals in de zee daar, en een golfslagbad. En een baal dag, mijn camera ging kapot. De 3de dag naar een hele leuke markt gegaan in Parap, een van de wijken van Darwin. Het was echt een local meeting place, waar niet veel toeristen waren, die waren er sowieso niet veel want het was laagseizoen. Ook maar een nieuwe camera gekocht, want reparatie ging hetzelfde kosten. Uiteindelijk wel mega blij met mijn nieuwe want hij maakt veel betere foto’s :D!
Die avond mijn tassen herpakt omdat ik de volgende ochtend om 6.50AM opgehaald werd bij het hostel om aan de 3daagse tour te beginnen. Dag 1 reden we naar het Litchfield National Park, de hele bus zat vol want dit waren ook mensen die een 1-daagse tour deden. Eerst naar de termietenheuvels die wel 6 meter hoog konden worden, als de koningin termiet van die heuvel 60jaar werd. Die dingen waren net steen, zo hard. vervolgens doorgereden naar de Tolmer Falls, een hele hoge waterval die doordat het wetseason was goed stroomde, hier mochten we lekker afkoelen door een duik te nemen. Ook wij kregen daar een regenbui alla emmers water over je kop mee, maar het was warm dus best lekker. Wangi Falls stond hierna op het programma, waar je afhankelijk van het waterlevel mocht zwemmen. Nu niet dus, want het water stond te hoog en er konden zoutwaterkroko's zwemmen, en die zijn niet zo vriendelijk als zoetwaterkroko's. Daarna naar een riviertje die langs allemaal verschillende pools ging, waar we heerlijk in gedobberd hebben en zijn afgekoeld.
We hadden enorm veel geluk, want ondanks het wet-season was het behoorlijk droog en was alles toegankelijk en stroomde er behoorlijk wat water overal. Aan het einde van de dag gingen de dagjes mensen met een andere bus naar Darwin en reden wij richting…. KAKADU National Park (aboriginal: Gagadju), een park dat zo groot is als Zwitserland, bijna niet te bevatten. Om 6uur waren we in ons kamp, waar we sliepen in vaste tenten met 2 bedden en een ventilator en heel veel muggen, wat wallabies en andere insecten. De groep bestond toen uit 10 personen. 1 jongen kon goed gitaar spelen en zingen, waar we dan ook van genoten. Ondanks dat ben ik redelijk snel na het eten, rond 9PM, mijn bed ingedoken. De volgende ochtend was het onbijt al om 6AM en vertrokken we om 7AM richting Ubirr. Net toen ik mijn ochtendplasje wilde doen op de campsite kreeg ik de wake-up call… bij de vrouwentoiletten was een klein gangetje en om te voorkomen dat er muggen binnenkwamen deed ik mijn zaklamp uit, daar schrok de wallaby die in het halletje zat nogal van. Dit werd mij duidelijk door een harde klap en een voorbij zoevende wallaby op nog geen 10cm van mij vandaan. Later vroeg de groep wie er had gegild, ja ikke dus!
Ubirr, de plek met de “Rock-Art” van de Aboriginals. Super mooi om dit te zien in het echt, door verschillende stijlen kunnen ze dateren hoe oud de schilderingen zijn. Ze worden gebruikt om verhalen te vertellen, van wat iemand overkomen is, maar ze kunnen ook de weg wijzen, of een van de ontstaans verhalen. Wij als buitenstaanders mogen alleen het verhaal weten wat ze aan hun kinderen vertellen. We zijn daar ook boven op een plateau geklommen, met uitzicht over het park zover het oog reikt. Wat een prachtige natuur, Wetlands, Stonelands, Woodlands, Kakadu heeft het allemaal. Een klein minpuntje, we werden non-stop geplaagd door vliegen, heel veel vliegen. Na Ubirr de bus weer ingeklommen en zo’n 500km gereden, want ja het is daar nogal groot. We kwamen rond 3uur aan op onze 2de campsite aan waar de tourguide een verrassing had, hij had kamers geregeld met AIRCO!!!! Het zou die nacht 30 graden blijven en daar had hij zelf ook geen zin in. Na gezwommen te hebben in het zwembad daar gingen we op een boottocht door de Wetlands vanaf Yellow water. De South Alligator rivier op. Ik had tegen mijn tourguide al gezegd dat ik de tour niet zou verlaten als ik geen wilde krokodil had gezien. Nou en krokodillen die heb ik gezien. De guide van de boottocht was echt geweldig! 3 Uur top entertainment, met 5m zoutwaterkrokodillen. Die dag afgesloten met een Straya Barbie (aussie bbq), en weer bijtijds naar bed want de wekker ging al om 5am! Maar dat was maar goed ook, die dag hebben we 2 hikes gedaan en door het vroege begin was het te doen. De hikes werden beloond met een heerlijke frisse duik onderaan de prive watervallen, er was namelijk niemand anders dan onze groep! Bij de laatste, Motorcar Falls, nog een stuk blootsvoets naar boven gelopen naar een hoger stuk van de waterval. Dit was het einde van het Kakadu-avontuur en wat ons nog wachtte was de 5uur durende rit naar huis met een lunch. Met de groep nog pizza gegeten met een flinke korting. Iedereen was wel kapot en de volgende dag vertrok ik met de Ghan-express richting Alice Springs, dus bijtijds mijn bed ingedoken. Mijn tas had ik gelukkig al opnieuw ingepakt voor mijn 24uur durende trein-avontuur de volgende ochtend.
Wat was ik blij dat ik voor de trein had gekozen en niet voor de Greyhound, mijn benen kon ik helemaal strekken, en mijn stoel kon bijna helemaal naar beneden, geslapen als een baby! Onderweg een stop bij Katherine gemaakt een niet veelzeggend stadje, maar prima om even rond te lopen en te lunchen. Vooral heel veel dronken aboriginals, wel een beetje sad om dat te zien. Het avondeten was in een andere coupe en heb ik gedaan met mijn buurman, een 67jarige Welsh man, waar ik gezellig mee heb zitten kletsen. Het is zo leuk hoe je allemaal verschillende mensen tegenkomt. Het eten was overigens prima. Voor het slapengaan nog een lekker douche genomen, want ja dat kan ook in de trein! Toen ik wakker werd was het landschap totaal veranderd, ik was in het Red Centre aangekomen. Aangekomen in Alice Springs de shuttle naar mijn hostel genomen, en omdat het nogte vroeg was om in te checken, wat rondgehangen en naar The Rock Office gelopen om mijn voucher in te leveren. De kamer die ik kreeg was vooral ijskoud, zeker in verhouding met de 36graden van buiten, deze hitte was echter veel beter te tolereren dan die in Kakadu, nauwelijks vochtigheid in de lucht. Ik moest mijn backpack voor 8PM inleveren bij de receptie, dus het was even puzzelen wat ik allemaal nodig had voor de aankomende tour. Aangezien ze van vroege pick-ups houden hier, was deze om 6AM de volgende dag, en toevallig zaten er ook 2 jongens van mijn Kakadu tour op deze tour. Wayne, Canadees, en Naoto, Japanner, en ook een heel aardig Nederlands meisje, Tessa, die ook Geneeskunde bleek te studeren en haar bachelor ook gehaald had. Het busje waar we tour mee rondreden zat vol en de airco werkte niet optimaal, dat was wel iets minder. Maar alsnog ik ging naar ULURU AKA THE ROCK!! De helft van de 24 mensen was Duits, gelukkig waren wij er met z’n 4en en ook nog een Zweeds koppel wat ook heel aardig was, wel een leuk groepje. 7Uur na de pick-up waren we er dan, de enorme rode steen, zoals Tessa en ik hem snel omdoopten. Met onze geek outfit (hikeshoes en petjes en waterflessen) gingen we de Mala-walk en daarna de Base-walk lopen, na een bezoek gebracht te hebben aan het cultural centre. Hier werden de Creation(ontstaans) verhalen verteld van de aboriginal-stam bij Uluru. Het bewijs hiervan zouden we later zien op de The Rock. In de verhalen leren kinderen de normen, waarden en gebruiken van hun stam. De voorouders van deze stam waren de Mala, wallabies. Vandaar ook de naam Mala-walk, die ons langs muurschilderingen en grotten van een deel van Uluru meenam. Het cultural centre had ook 2 Art-stores waar ze schilderijen en houtsnijwerk van lokale bewoners (Aboriginals) verkochten. Ik heb daar een houten lizzard gekocht. Dit gaat naar het centre het National Park en naar de kunstenaar zelf, dus draag je toch bij aan de in stand houding van alles.
Onze gids Dillon liet ons op de Mala-walk kinder-, vrouwen- en mannengrotten zien, en hoe ze door muurschilderingen hun alledaagse gebeurtenissen vertelden. Daarna begonnen we aan de rest van de 10km lange Base walk. Het was mooi om alle kanten van de steen te zien, maar het pad was een beetje vlak. Hierna naar de Sunset Lookout gegaan, om de zonsondergang te bekijken die op Uluru schijnt, onze gids ging ondertussen eten koken en wij maakten ontelbaar veel foto’s. in het donker naar de campground, Yulara, gegaan waar we onze Swags klaarmaakten voor de nacht en daar, na een koude douche, in kropen en onder de prachtige sterrenhemel sliepen. Een swag is een soort oprolmatje met een hoes eromheen met ritsen die je als een soort slaapzak om je slaapzak heen kan ritsen met je hoofd onder de blote hemel. De gids had ons al gewaarschuwd dat hij ons de volgende ochtend om 4.20AM wel wakker zou krijgen, en dat lukte ook, maar wat was ik blij dat dat gelukt was! Uluru was zowaar nog veel mooier bij Sunrise dan de dag ervoor bij sunset! Weer veel foto’s maar vooral ook heel erg genoten van de prachtige kleuren en een ontbijtje. Verder stonden de Olga’s, Kata Tjuta, op het programma, een soort Uluru, alleen is deze hele grote steen uit elkaar gevallen wat heel veel grote rode stenen geeft, met bomen ertussen. Hier de 2de hike gedaan van de tour, weer samen met Tessa gelopen en de Dutchies waren zelfs als eerste boven!!! Uber Geeks Rule! Het zou een pittig wandeling worden volgens de bordjes maar dat viel heel erg mee uiteindelijk. Na de wandeling de hete bus in gestapt op weg naar Kings Creek Station, een cattlestation met een campground. Onderweg gestopt om hout te sprokkelen voor het kampvuur wa erop neer kwam dode bomen op de trailer laden, super grappig! Ook deze sunset gaf een prachtige hemel en een heerlijke maaltijd gehad daar die deels op het kampvuur was gekookt. Na het eten onze swags ingedoken en lekker geklets en van de nog mooiere sterrenhemel genoten. Die ochtend schrok ik om 4AM wakker van het gehuil van Dingo’s, ja ik was echt in de Outback! Een uur later door de tourguide gewekt voor onze laatste dag van de tour. Deze dag gingen we een hike doen bij de King’s Canyon, die ook wel bekent staat als “Heartattack Hill”. Dit kwam neer op 100m steile stenen trappen, wel te doen dus, de rest van de hike was op hoogte en we keken dus steeds de canyon in. Het was echt heel mooi, eigenlijk mooier dan Uluru. Na de hike, die ook de laatste was, de bus weer ingestapt om terug te gaan naar Alice Springs. Na een douche in mijn hostel de avond afgesloten met de groep bij The Rock Bar, waar ik uiteindelijk rond 10PM weer weg ben gegaan en lekker in bed ben gedoken. De volgende dag was ik nog in Alice Springs, waar een verjaardagskado voor mijn moeder en een kleinigheidje voor mijn vader heb gekocht. Ik kwam ook Naoto weer tegen die me 2 gelukspoppetjes uit Japan gaf die zijn oma had gemaakt om uit te delen. Super lief!
De volgende ochtend weer een vroege pickup voor mijn laatste tour, achterin een Jeep van Alice naar Adelaide met een overnachting in een stadje dat Coober Pedy heet. Niet ideaal voor je rug maar wel grappig, veel dode kangaroo’s, koeien en levende eagles gezien . Na 8uur rijden met de hippie-tourguide incl. lang haar, aangekomen in Coober Pedy, “Mining and Opal Capital of the World”. Een museumpje en wat oude mijngangen gezien, en na een pizza lekker gaan slapen. De volgende ochtend een rit van 10uur voor de boeg. Eindbestemming Adelaide waar ik Bas zou ontmoeten voor onze 3weken durende roadtrip van Adelaide naar Sydney.