Road tripping the South-Coast

De laatste 3 weken van Australia waren aangebroken, de roadtrip van Adelaide naar Sydney samen met Bas. Toen ik na de lange jeep reis bij het hostel aankwam had Bas al inkopen gedaan en ging voor mij koken, prima deal toch! Toen de eerste biertjes open waren lekker gekletst over alles wat we hadden meegemaakt, het voelde goed. We konden heel makkelijk met elkaar opschieten vanaf minuut 1. Die avond niet te laat gaan slapen want de volgende ochtend halen we onze “Wicked-van” op. De campervans met de rare soms ietwat riskante graphics en leuzen erop. Wij gaan de aankomende 3 weken rijden met: “Beauty is in the eye of the beerholder” op de achterklep, en YMCA mannetjes op de zijkant. We zijn tevreden. Het voordeel is dat het al een lekker afgeragt ding is dus dat je er niet veel meer aan kan verprutsen :D! We rijden die eerste dag gelijk de Adelaide Hills in, prachtige bergweggetjes net naast Adelaide (ook heel veel wijngaarden). Na wat basisboodschappen naar Mount Compass gereden waar we onze eerste avond doorbrengen op een parkeerplaats met een wc. We vragen nog aan een tavern of het illegaal is, hun reactie: “if there’s no sign that says it is, they can’t fine you!”, wij zijn overtuigd. Na een heerlijk pasta carbonara alla Bas lekker gaan slapen.
’s Ochtends doorgereden naar het zuiden, richting de kust. Onderweg veel geld uitgegeven, want we hadden toch best wat spullen nodig, onder andere stoelen. De stoelen die we van Wicked mee hadden gekregen waren namelijk al helemaal doorgescheurd. Het doel was Wellington, maar onderweg kwamen we een parkje langs de highway tegen waar al allemaal campers stonden en ook een eco-toilet was. Nog een gratis overnachting in de pocket! Weer een lekkere carbonara en ja hoor Bas zakte door de nieuwe stoel heen. De volgende dag was het kilometers vreten geblazen en onderweg de kapotte stoel geruild (die niet kapot gegaan is). Cape Bridgewater was onze eindbestemming en het onofficiële begin van de Great Ocean Road (GOR), een prachtige camping met uitzicht op zee, paradise on earth! Die ochtend gestart met een wandeling langs de klif naar een kolonie zeehonden (Seabertjes:D). Ik was gelukkig! Na de wandeling verder gereden en geëindigd bij een gratis campsite zonder toilet bij Fitzroy River Reserve. Ik ging een wandelingetje maken en wat kom ik tegen: EEN KOALA!!!!!! Een sprintje naar Bas later stond ik hopsend als een klein kind met 1 woord dat uit mijn mond kwam: KOALA! Hij natuurlijk lachen, maar de koala was wel heel schattig,so fluffy I’m gonna die-type. Na het eten nog even sterren gespot en gaan slapen. ’s Ochtends naar Port Fairy waar we een wandeling over het koude muttonbird island hebben gedaan. Onderweg naar Warnambool een camping opgezocht, dit werd Killarney, een camping gesitueerd om een AFL-pitch. AFL is Australian Football League een soort mash up van allerlei sporten met een rugbybal. En ’s avonds was er zelfs een training van een stel mannen, waar ik met een biertje van genoten heb. Voor het eten hadden we nog een duik in de koude zee genomen bij het prachtige strand van de camping. De volgende dag reden we door naar Warnambool, waar ook Tuuli zou zijn, het Finse meisje van de kamer in Sydney. De campings daar waren achterlijk duur, maar we konden goedkoop staan bij het backpackers hostel, waar Tuuli de volgende dag begon met werken. Die avond gezellig met haar bijgekletst en met zijn 3-en biertjes gedronken. We zaten al een paar dagen op de GOR maar hadden allebei het gevoel: “is dit het nou?”. Nou nee, het begon pas echt hier. De regendruppels vielen op ons neer terwijl wij verder reden en niet veel later weten we waarom dit een van de mooiste kustwegen is ter wereld. Die dag stoppen we bijna iedere 30min om weer een stuk prachtige kust te bekijken. Bij de 12 Apostelen, het hoogtepunt van de GOR, is het zo druk dat we besluiten de dichtstbijzijnde camping op te zoeken en de volgende ochtend met sunrise naar de Apostelen te gaan. Deze campsite is 10min verder en heeft heel veel kangaroos!! Joepie! Iets minder vrolijk is het vroege opstaan de volgende ochtend, maar je moet er iets voor over hebben om de 12 Apostelen te zien zonder drukte. We hebben veel goede verhalen gehoord over onze volgende campsite, Johanna Beach. Een gratis campsite aan een prachtig strand. Dit is ook de plek waar we besluiten verder te gaan als vriendje en vriendinnetje. We sluiten de dag af met een wandeling over het strand met een wilde zee op de achtergrond. In ons huisje rijden we verder naar Apollo Bay, met tussendoor een bezoek aan Cape Otway. Eindelijk kan ik weer surfen!!!! Ik huur een board en kom erachter dat ik nog steeds wat surfskills bezit, Bas doet een aardige poging, maar het is ook zijn eerste keer surfen. We parkeren op een strook achter het strand waar je officieel niet mag staan, maar waar we bevestigd krijgen dat niet meer wordt gecontroleerd na het hoog seizoen. Een flesje wijn sluit de avond af, achteraf hadden we dat beter niet kunnen doen, want onze buiken voelen de volgende dag niet heel lekker. De lunch ergens op een parkeerplaats met weer prachtig uitzicht doet goed. Het surfen in Lorne besluiten we af te blazen vanwege onze buikjes. We gebruiken de locale douche gratis, illegaal, maar ja we blijven toch backpackers! We pikken nog wat verse garnalen op aan de haven en overnachten in het bos op een gratis campsite met onze buikjes vol met pasta met garnalen saus :D! ’s Ochtends richting Torquay, de plek waar Ripcurl ooit begonnen is. Het surfmekka van de GOR, en de plek waar je de outletshops van alle grote surfmerken hebt. Ik koop een bikini, Bas een surfshort. We moeten hier natuurlijk surfen, en voor de volgende ochtend huren we boards. Ja, zelfs Bas besluit een board te huren om te surfen. Ik sta voor het eerst op een hardboard en dat voelt echt fantastisch! Na het surfen rijden we door naar Geelong waar we kunnen slapen bij Luke, die ik aan de east coast had ontmoet. Overdag dumpt Bas me op een veldje langs het water om voorbereidingen te treffen voor mijn verjaardag van de volgende dag. We slapen eindelijk weer eens in een normaal bed, waar ik op mijn verjaardag nog even in mag uitslapen, terwijl Bas beneden het verassings ontbijt klaarmaakt :D! Prosecco, fruit en croissantjes, en een chocolade muffin met 22 kaarsjes!! Happy Birthday! Bij de campervan aangekomen blijk dat hij helemaal vol ligt met ballonnen en een slinger! Joepie! Op mijn verjaardag rijden we naar Melbourne waar we in een suburb op een camping slapen, we gaan diezelfde middag Melbourne nog in. Doormiddel van de tram komen we aan in het centrum waar we Federation Square, China town en de State Library verkennen, waar we allebei even skypen met het thuisfront via de gratis Wi-Fi. Bij terugkomst op de camping staat mijn laatste verjaardagskado te wachten: Kaasfondue! Kaasfondue onder de sterren met een zaklampje als licht, een fantastische afsluiter van een geweldige verjaardag!
De volgende dag nemen we de hop-on-hop-off bus die door Melbourne heen rijdt en gratis is. We gaan naar de Docklands, dit was vroeger de haven maar die hebben ze “even” verplaatst 10jaar geleden. Gister hadden we gehoord over de Queen Victoria’s Market, met muziek, kraampjes en heel veel eten van allerlei landen. We besluiten om ons avondeten hier bijeen te schrapen en even niet aan de portemonnee te denken. We beginnen met Satechips, ik vond het meer aardappelschijfjes op een stokje met satesmaak, inktvisballetjes die ik herken uit Osaka, tikka masala kip, garlic naan-brood, en als toetje Churros. Wordt ik wel kinderlijk als ik iets zie wat ik heel leuk/lekker/etc vind. Toen Bas die Churros zag was hij net zo blij als toen ik de koala had gezien. Ze waren ook wel heel erg lekker. Ik word bijna misselijk in de tram naar de camping omdat ik zo vol zit van het heerlijke eten. De volgende ochtend gaan we weg uit Melbourne, maar lunchen eerst nog met een oude vriendin van Bas. Die ochtend hadden we onze campervan omgeruild omdat de motor nogal oververhitte. Daarna rijden we door naar Paradise Beach, een gratis campsite met een douche in Town van 4 dollar, ons hoor je niet klagen. Paradise Beach ligt aan het 90-mile Beach, zoals de naam al zegt is dit strand 90 miles lang, en ook heel mooi. We zijn tot de conclusie gekomen dat het nog best een stuk rijden is tot de Blue Mountains bij Sydney, we gaan kilometers vreten. We hadden wel zin om weer te surfen en reden door naar Narooma, maar de golven zaten niet mee en toen bij een campsite bij Lake Brou geslapen, gratis. Op weg naar de highway de volgende ochtend had ik de schrik van mijn leven, er liep een ENORME SPIN in de bus vlak achter onze hoofden, zeg maar 15cm groot met dikke harige poten en lijf. Zelfs Bas schrok, ook omdat je niet weet of hij giftig is of niet. Nadat hij hem eruit gehaald had, heb ik nog een uur panisch om me heen gekeken. Krijg weer een rilling over mijn rug, als ik aan de spin denk. De bestemming die dag is Ulladulla, maar overal waar we langs de kust stopten waren geen golven te bekennen. Lichtelijk teleurgesteld reden we de volgende dag door naar de Blue Mountains, waar we in het National Park zelf slapen, en Bas komt in lijn met zijn oerman en kookt die avond op een kampvuur. De dag erna een wandeling gedaan, omdat we allebei weer de benen willen strekken en van wandelen houden. De laatste nacht in de Blue Mountains reden door Blackheath waar we ons wasten in het zwembad en daarna heerlijk lang onder een warme douche staan. We sliepen in Megalong Valley. De volgende dag gingen we naar Sydney waar we in Manly voor het laatst surfen, de stroming was echter wel heel sterk, dus na 1uur waren we kapot. Toen naar een camping gereden voor onze laatste nacht in de campervan. De volgende ochtend leverden we ons huisje in en liepen we het centrum van Sydney in. Mijn laatste dag in Australia was aangebroken en ik wilde lekker door Sydney heenlopen. Al mijn favoriete plekjes heb ik laten zien aan Bas, hij gaat er over 2mnd weer naartoe. We hebben de avond afgesloten met 2 biertjes aan het water en in een klein heel goed all-you-can-eat Japannertje. De volgende ochtend enorm vroeg (lees 4am) opstaan om het vliegtuig te nemen naar Nieuw-Zeeland!